وکیل تهران

توهین به معنای “تحقیر کردن، تضعیف کردن” و به عبارت عامیانه خوار کردن شخصیت افراد می باشد. به دلیل لطمه های شدید روحی و روانی و گاها جبران ناپذیری که این جرم به اعتبار و حیثیت افراد وارد می آورد، قانونگذار آن را جرم تلقی کرده و مجازات های نسبتا سنگینی را هم در قانون برای آن پیش بینی نموده است. ارتکاب این جرم نه تنها به شکل گفتار و الفاظ بلکه از طریق رفتارو نوشته جات و حتی ایما و اشاره نیز میسر میباشد.

مجازات توهین بر حسب اینکه به شکل ساده انجام شود و یا مشدد متفاوت می باشد. توهین زمانی مشدد است که عواملی با آن همراه باشند که موجب افزایش میزان مجازات گردند. مثلا توهین به مقدسات، زنان و کودکان، کارکنان دولتی و …

 شرایط ده گانه تحقق جرم توهین

ارتکاب رفتار به شکل گفتار، کردار، نوشتار و حتی اشارات

برای تحقق این جرم میبایست حتما عمل توهین آمیزی رخ دهد. خواه به شکل لفظی باشد که نمونه بارز آن فحاشی و استعمال الفاظ رکیک است، خواه یک عمل توهین آمیز مانند پرتاپ کردن دیگری روی زمین باشد.

توهین آمیز بودن یک رفتار بستگی کامل به فرهنگ و عرف مردم یک منطقه و کشور دارد. برای مثال بعضی از اشارات و نمادها در کشور ما توهین آمیز به حساب می آیند در حالیکه در سایر کشور ها کاملا متداول و مرسوم هستند.

صرف بی احترامی ورعایت نکردن آداب معاشرت و نزاکت نسبت به دیگری (مثلا: ندادن جواب سلام و یا سکوت کردن) توهین به معنای حقوقی نمیباشد و مشمول مجازات نیز نیست. بلکه حتما باید یک عمل خارجی رخ دهد تا این جرم به وقوع بپیوندد. البته بی احترامی در شرایط خاصی مانند عدم احترام نظامی به ما فوق می تواند جرم تلقی شود.

 ادامه مطلب در :     مجازات توهین به مقدسات در قانون ایران